Kennen jullie dat? Je bent jong en hebt je eerste vriendje en ben je zo verliefd dat je helemaal in de wolken loopt. Je hebt je eerste kus gehad en je loopt letterlijk op wolkjes. Het voelt zo fijn dat gevoel! Je eerste vriendje waar je heel erg verliefd op was en je helemaal je hebt laten gaan zowel fysiek als emotioneel. Je hebt voor het eerst echt een relatie en praat alleen maar over hem tegen je ouders die er zowat gek van worden. Dan volgt er al gauw de seks wat je nog nooit meegemaakt hebt, een lekkere seks die je nog kunt voelen als je eraan denkt. Hij je mooi vindt, je steeds weer je een super gevoel geeft en jullie steeds dichter naar elkaar toe groeien. Zulke mooie herinneringen aan! Ik ben de eerste keer toen ik een vriendje had vijf jaar bij hem geweest. Ik was altijd aan het werk en hij studeerde. Ik had het gevoel dat ik alleen maar aan het werk was en hij niet zoveel aan het uitvreten was. Ik voelde me steeds weer een sloofje en besloot mijn eerste relatie uit te maken. Man oh man, wat was daar een moed voor nodig? Ik ben niet iemand die het even gevoelloos doet hoor! Ik ben behoorlijk gevoelig en liep er al een tijdje mee rond om het toch maar uit te maken. We waren toch niet naar elkaar toe gegroeid maar uit elkaar. Ik voelde me er niet lekker van en zocht mijn afleiding in werk en studeerde ik ‘s avonds aan de hogeschool om toch mijn diploma te behalen. Het viel niet mee maar ik deed mijn best om zoveel mogelijk mijn energie op school te zetten. Hij beweerde dat hij ook snel zijn school wou halen maar hij bleef een kind, altijd afgeleid en nooit eens serieus met zijn toekomst bezig. Hij was alleen maar met zijn lichaam bezig om te trainen in de sportschool, dat waardeerde ik ook wel maar er is meer als een mooi uiterlijk, gespierde torso wat ik woest aantrekkelijk vind hoor!
Afijn uiteindelijk heb ik het uitgemaakt en dat viel niet mee! Hij was er natuurlijk helemaal kapot van en ik natuurlijk ook. Je bent jong en als meisje bij hem gekomen en zoveel jaren later ben je een vrouw! We waren er beide kapot van en een tijdje later beloofde hij me de school af te maken en of hij nog een kans kreeg? Ik wilde echt niet meer, ik wist dat hij toch geen doorzettingsvermogen had, dat zat gewoon niet in hem. Hij was jong en speels en was nog lang geen man. Ik denk dat vrouwen eerder volwassen zijn dan mannen maar dat geeft verder niks. Ik woonde voor het eerst alleen en hij in een studentenhuis ging wonen. Dat was ook veel beter voor hem om van zijn studententijd te genieten ik zat in een hele andere fase van mijn leven. Ik was eigenlijk ook wel blij dat ik van hem af was want er ging voor mij ook een nieuwe toekomst open. Wie zou ik gaan treffen?
Het duurde niet zo lang eerlijk gezegd. Ik was wel vaker met de honden van mijn ouders aan het wandelen en kwam genoeg jonge mannen tegen. Ik ben niet lelijk en kon genoeg jongens krijgen hoor maar het was niet mijn eerste liefde waar ik zo gek op was geweest. Ik voelde me alleen en kreeg een hond van mijn ouders en had mijn eigen hond. Een schat van een dier en ik kan heel goed met honden, ben met ze opgegroeid en gehoorzaamheidstrainingen met ze gedaan. Het voelde goed en was ik ook regelmatig met de hond uit naar het stadspark. Ik had intussen ook mijn rijbewijs gehaald en reed dan ook wel met mijn hond naar de dijk om lekker uit te waaien. Hij vond het prachtig en ik ook natuurlijk. Er was een surfer bezig die aan wal kwam om even te stoppen. Hij zag mij en liep op me af en vroeg hoe laat het was? Ik vond het zo leuk en al gauw raakten we aan de praat. Het bleek een jongen van vroeger te zijn die altijd naast mijn vriendinnetje had gewoond. Dat meisje was in die tijd verhuisd en woonde ze naast hem. Of het zo moest zijn! Ik vond hem heel leuk en hadden we genoeg raakvlakken die behoorlijk overeenkwamen en voor dat ik het wist reed ik weer terug naar huis en had een afspraak met hem gemaakt! In die tijd had je nog geen telefoon of email. Je deed het met briefjes of je belde elkaar gewoon op! Ja dat waren nog eens mooie tijden! We schreven elkaar, hij haalde me uit mijn werk en langzaam werd ik weer verliefd. Ik was over mijn eerste liefde heen en voelde ik me zo fijn bij hem! Hij zat in die tijd nog in dienst maar al gauw had hij een baan en lag er een mooie toekomst voor ons open.
Ik had een mooie tijd met hem! Ik heb hem toen ten huwelijk gevraagd na twee jaar al en uiteindelijk hebben we een huis gekocht en verbouwd. Daar is onze eerste dochter geboren., dat was twee jaar na ons huwelijk. Ik was gelijk zwanger en toen ze er was, besefte ik dat hij het ook niet echt was voor mij. Hij was altijd moe en had altijd wel een uitweg om me niet te helpen met ons eerste kindje. Mannen hebben dat toch wat anders als met vrouwen en dat kan ik ook wel begrijpen. Wij kennen het kindje al langer omdat wij het voelen en in onze buik groeit. Bij een man ligt dat anders, opeens is er een baby en raken ze in paniek. Onze tweede kwam 2.5 jaar na onze dochter en ook toen hielp hij me nog niet. Ik had het zwaar, ik werkte en ik was moeder geworden. Hoe ik dat toen in die tijd voor elkaar kreeg? Gewoon mijn moederinstinct gevolgd en ik kan ontzettend goed voor diertjes en kinderen zorgen. De tijden werden beter, ik heb mijn opleiding afgemaakt en ben minder gaan werken om meer bij de kinderen te kunnen zijn. Hij was veel aan het werk en zag hem nauwelijks. Ik ben een zelfstandige vrouw gelukkig en kon eigenlijk ook wel alleen voor ze zorgen en de liefde voor mijn man was behoorlijk bekoeld. Hij was ook niet de liefde van mijn leven, dat was mijn eerste liefde. Maar daar had ik ook geen toekomst mee. Later heb ik hem ooit eens aan een collega gekoppeld die wel een beetje op mij leek, een zelfde type waar hij ook behoorlijk verliefd op werd. Maar die collega had toch een beetje een naar karakter en dat heeft hij later ook tegen me gezegd toen het uiteindelijk uit was. Hij is een goede vent dat weet ik en verdiend hij gewoon een hele lieve vrouw die er misschien wel minder mooi uit ziet maar het is gewoon zo dat het om de binnenkant gaat! Ik weet bijna wel zeker dat ik er ook zo over denk hoor maar mijn oog wil ook altijd wat en neem ik niet zomaar genoegen met een één of ander mager kereltje die er gewoon niet uit ziet. Ik moet een seksuele aantrekkingskracht hebben en niet eraan denken een lelijk iemand boven me te hebben hangen als we aan het neuken zijn, ja echt erg he? Ik geloof dat er weinig mooie mannen ook nog heel lief zijn en je op handen dragen?
Ik ben toch uiteindelijk na 14 jaar bij de vader van mijn kinderen weggegaan en ben zelf een leven begonnen. Heb mijn kinderen alleen opgevoed en had af en toe heus wel een vriend maar ben nooit gaan samenwonen. Ik moest er niet meer aan denken om een andere man in mijn huis te hebben die helemaal aan het niks doen was. Zijn alle mannen zo lui? Ik heb in ieder geval nooit iemand getroffen die mij eens steunde of mij het werk uit handen nam. Mijn kinderen zijn ontzettend verwend door mij, deed echt alles voor ze. Hun vader wou geen contact meer met mij maar wel heeft hij een goede band met mijn kinderen. Hij was al snel gaan samenwonen met een vrouw die vier inwonende kinderen had en als mijn kinderen er waren zaten ze met zes kinderen in een klein huis. Ach hij was zo afhankelijk, kon niet alleen zijn en zij was behoorlijk streng voor hem zodat hij wel moest klussen in huis haha. Mijn dochter had en heeft een hekel aan regeltjes. Op school had ze vaak aanvaringen met de meester omdat ze echt niet deed wat er van haar verlangd werd. Ze lijkt echt op haar vader en heeft lak aan mensen die de baas zijn. Ik ben ook altijd maar iemand geweest die haar altijd haar zin gaf en dat niet makkelijk voor me was. Ik ben iemand die het niet ziet zitten om in discussie te gaan of regeltjes? Die had ik niet in huis. Mijn zoon is daarentegen wel heel lief en wil ook wel luisteren. Mijn dochter heeft hem altijd veel geplaagd en kwam ik altijd voor hem op. Ook kregen ze beide een mooie fiets om naar school te fietsen, maar weet je wat? Ik bracht ze altijd met de auto naar school zodat ze niet te laat kwamen. Ja ik weet het, dat doe je toch niet? Ik ben zelf zo streng opgevoed en mocht ik nooit wat. Ik was altijd behulpzaam met mijn ouders. Ik denk wat ik vroeger tekort kwam heb ik later aan mijn kinderen wel allemaal gegeven. Ging regelmatig kleding kopen voor mijn dochter omdat ze erbij wou horen qua merk weet je wel? Ik voelde me schuldig omdat ik ze zonder hun vader liet opgroeien en ze er al onder leiden? Maar na een tijdje zeiden ze ook dat ik helemaal niet bij hun vader paste. Mijn zoon heeft er minder van meegekregen dat ik weg ben gelopen. Ik kon er gewoon echt niet meer tegen. We hadden wel relatietherapie gehad en ging het gelukkig wel weer beter maar een karakter van iemand die het luie gen in zich heeft gaat echt niet veranderen! Ook kochten we een auto voor mij, een bootje, nieuwe fiets enz. maar in het materieel moet je het echt niet zoeken, dat gaat toch elke keer fout. Dan denk je we blijven bij elkaar voor de kinderen, maar dat hield ik niet vol. Uiteindelijk ben ik gewoon weggelopen en heb hem achter gelaten met het huis. Heb een aantal spullen meegenomen die van mezelf waren en heb ook nooit alimentatie willen hebben. Hij gaf mij zelfs nog de schuld dat ik het allemaal had gedaan en besloot helemaal niet meer met me te praten. Het huis heeft hij jarenlang verhuurd aan een vriend en woonde bij zijn vriendin in met die vier kinderen waar ik al over vertelde. We waren in 2006 gescheiden en tot op de dag van vandaag praat hij nog nooit met me.
Oh, ja over het huis? Het stond nog op mijn naam en kwamen de hypotheeklasten naar mij toe. Ook een heel gedonder want meneer was een slechte betaler en opende in die tijd nooit post! We waren natuurlijk al heel wat jaren verder en in die tijd kwamen de telefoontjes steeds meer in opmars en het msn en begon op de computer, weet je wel met hyves in die tijd haha. Ook konden we alleen sms en op de telefoon. Ik dacht ik moet er werk van maken met het huis maar liet het altijd maar omdat hij het maar moest oplossen. Ik was toch vertrokken? Wat had hij dus te zeiken? Ja nare situaties, scheiden doet leiden en heb er behoorlijk moeite mee als ik er weer over begin bah! Het huis is pas twee jaar geleden op zijn naam gezet nadat hij het jaren had verhuurd naar zijn vriend. Zij wilde naar ons huis verhuizen en ik zei: als hem wat overkomt sta je op straat met je vier kinderen, dan is het huis van mij. Ik denk dat ze toen pas er werk van heeft gemaakt dat hij toch in actie kwam, nee maar haha! Alleen met een advocaat heb ik dat toen gered en hoe, heeft me een hoop geld gekost in ieder geval.
Dit wou ik even vertellen en van me afschrijven. Ik ben nu een dik jaar alleen, mijn kinderen netjes en liefdevol opgevoed. Ze hebben allebei een relatie en gaat het heel goed met ze. Beide HBO gehaald en hoop dat ze een hele mooie tijd nog mogen meemaken in deze bedorven wereld. Ik hoop echt dat ze een goede band met hun vader houden. Ik heb nooit raar over hem gepraat en voelt ook heel fijn dat ik dat zo gelaten heb. Hij heeft me nooit gezegd dat ik het goed heb gedaan of dat ik zulke lieve kinderen ervan gemaakt heb? Er kan geen dankjewel af en nu na 17 jaar scheiding heeft hij nog nooit contact met me opgenomen. Ik ben iemand die graag alleen mag zijn en de afgelopen drie jaar geen enkele relatie meer gehad. Ook vanwege de corona en ik nogal een beroerde gezondheid heb maar daar wil ik het liever niet in mijn verhaal over hebben. Ik heb er toch wat aan overgehouden door altijd in stress geleefd te hebben op het werk en thuis waar ik de centen ook nog eens verdiende met thuiswerk. Ik ben behoorlijk moe af en toe en heb nu de tijd aan mezelf. Mijn dochter was al een jaar of 6 uit huis, ze was ook vrij snel zelfstandig en leek het haar ook beter om uit huis te gaan omdat ik heel vaak ruzie met haar had. Het is een echt papa kind en gaf ze mij altijd de schuld dat ik weg was gegaan bij hun vader. Ze was er namelijk bij toen ik mijn spullen pakte en hem verliet. Ze heeft heel lang een naar gedrag gehad en bleek het dat je pure verlatingsangst had. Ik bedacht dat toen helemaal niet maar het is er wel uitgekomen dat ze dat had. Best wel heel erg natuurlijk. Maar met therapie is alles goed gekomen en heb ik nu ook een enorme leuke band met haar. Ze beseft wel hoe moeilijk ze het mij altijd gemaakt had en ik daar behoorlijk onder geleden heb. Ik dacht toen van niet maar het blijkt dus van wel. Zij is nu de liefste dochter die ik me maar kan wensen.
Gelukkig is mijn zoon ook nog 7 jaar alleen met me gebleven en was het een hele mooie tijd. Ik had bijna nooit woorden met hem en liet hem ook vrij. Hij had zijn eigen kamer en was er veel met zijn games bezig, wat uiteindelijk zijn werk ook wordt. Ze zijn nu beide volwassen. Mijn dochter is een net afgestudeerd HBO in de HRM branche en heeft gelijk een baan gevonden. Mijn beide kinderen hebben een toekomst voor zich vol met leuk werk denk ik.
Ik hoop dat deze aardbol nog een tijd zal bestaan en we er nog heel lang op mogen leven want hoe het de laatste tijd gaat? Behoorlijk beroerd vinden jullie ook? Ziektes, natuurrampen en de mens heeft het gewoon allemaal verpest. De natuur vecht terug en hoop dat mijn kinderen nog een mooie toekomst hebben, echt ik hoop het. Groetjes van een bezorgde moeder.