Er wordt hier altijd geschreven dat we lekkere seks hebben, alles zo volmaakt is met alles erop en eraan. Mijn vriend kwam gisteren bij me en had een beetje een nare bui. Afstandelijk, geen zin in seks en overal kritiek op. Ik voelde me niet helemaal op mijn gemak en besteedde er verder niet zoveel aandacht aan. Wel had ik de hele week naar hem verlangd, hadden we leuke appjes naar elkaar gestuurd en had ik er zin in dat hij zou komen op de zaterdagavond. Hij was vrolijk en blij voor de app, heeft vakantie van zijn werk en had niet zien aankomen dat hij met een zeer deprimerende of depressieve bui naar mij toe zou komen? Ik had me de hele week grieperig gevoeld en zag het niet helemaal zitten gelijk af te spreken. Ik wou eerst een beetje beter worden om hem weer te gaan zien en deed ontzettend mijn best om er toch voor hem te zijn gisteravond.
Hij kwam aan de deur, liet hem binnen en kreeg eigenlijk nauwelijks een knuffel. Kus op de wang en kreeg een beetje een paniekgevoel. Wat moet ik hier nu mee? Ik had alles gezellig gemaakt, ook boven wat sfeervolle lampjes aangezet op mijn slaapkamer maar ach dat is niet het belangrijkste dacht ik bij mezelf. Hij vertelde over de dingen die hem niet lekker zaten en dan gaat het vooral om wat er tegenwoordig gebeurt in de wereld. Mijn vriend is altijd tegendraads en drukt zijn mening wel regelmatig door. Ik weet van mezelf dat ik het er niet altijd mee eens ben maar hou niet zo van dat soort gesprekken. Ik voelde me steeds verdrietiger worden, hij zat maar wat op de bank, nam totaal geen initiatief om mij een kus te geven. Ik kroop hem steeds even aan maar jezus zeg wat een afstand. We zijn dik drie maanden bij elkaar en dat zijn meestal de mooiste maanden van het begin. Volgens hem wil hij geen relatie en ik ook niet. Als we bij elkaar zijn was het altijd gezellig, vele gesprekken en vloog de tijd altijd om. Heerlijke seks en werden we nog vrolijker van natuurlijk. Maar het kan ook in één klap anders zijn, ik begrijp dat iemand geen zin heeft om seks te hebben maar het voelde zo enorm afstandelijk dat ik ervan moest huilen. Hij stond op om een uur of half twee, we hadden een tijdje voor de TV gezeten en zagen een film. Ik kon me niet echt ontspannen en zat eigenlijk met buikpijn op de bank. Ik heb gemerkt dat ik geen zin meer heb om over dat soort dingen in te zitten. Ik ben een oudere vrouw en heb eigenlijk alles wel meegemaakt op relatiegebied. Ik voel wel heel veel voor hem, maar voelt hij eigenlijk voor mij? Ik heb het natuurlijk ook wel over mijn kinderen, maar toch niet teveel om dat ik weet dat hij dat niet echt leuk vind. Hij heeft zelf nooit kinderen gekregen.
Ik begrijp er nu nog niks van, ik voel me toch enigszins gekwetst, hoe kan dat? Hoe hebben andere stellen het? Moet je dan maar gewoon denken ach alles draait niet om seks. Dat is dan ook wel zo maar ik wou zo graag even met hem intiem zijn, maar hij dus niet met mij. Ik ben iemand die ontzettend gauw gaat piekeren of onzeker wordt en het gaat er niet om dat ik mijn zin niet krijg maar om het feit dat ik me dan afgestoten voel. Ja ik weet het, dit keer geen seks verhaal vol passie, seks en hartstocht maar wil dit toch even gedeeld te hebben.